دانلود آهنگ عبدالحسین مختاباد به نام مستانه - همراه با متن آهنگ

سرمست شد نگارم، بنگر به نرگسانش

مستانه شد حدیثش، پیچیده شد زبانش

گه می‌فتد از این سو، گه می‌فتد از آن سو

آنکس که مست گردد، خود این بود نشانش

چشمش بلای مستان، ما را از او مترسان

من مستم و نترسم از چوب شحنگانش

اندیشه‌ای که آید در دل ز یار گوید

جان بر سرش فشانم، پر زر کنم دهانش

آن روی گلستانش وآن بلبل بیانش

وان شیوهاش یارب، تا با کیست آنش

این صورتش بهانه‌ست، او نور آسمانست

بگذر ز نقش وصورت،جانش خوشست،جانش

دی را بهار بخشد، شب را نهار بخشد

پس این جهان مرده، زنده‌ست از آن جهانش

این صورتش بهانه‌ست، او نور آسمانست

بگذر ز نقش وصورت،جانش خوشست،جانش

دی را بهار بخشد، شب را نهار بخشد

پس این جهان مرده، زنده‌ست از آن جهانش